HONDA SHADOW GESCHIEDENIS
Parts translated from Wikipedia and most pictures from the internet.
Elke keer als ik een motor koop vraag ik mij af hoe het nu zit met zo'n model. Zo is in de loop van de jaren een deel van mijn site ontstaan. Deze keer is Honda aan de beurt. Dat is een hele kluif. Honda is groot en heeft veel modellen met vaak kleine wijzigingen over de hele wereld verkocht. Blijf in dit geval, de VT1100, dus maar bij de grote lijn want anders is het niet te doen. Er zullen ongetwijfeld wel fouten ingeslopen zijn dus als je die vind, of aanvullingen heb, dan graag even een berichtje onder de knop CONTACT hierboven. Veel leesplezier.
 
Het hele SHADOW-feestje begon in 1982 met de VT750C, een 750cc V-twin en dat is dus het oudste model in de hele Shadow range. Foto hierboven de VT750C voor de Amerikaanse markt en wat verder hieronder de NV750 met minimale verschillen voor de Japanse markt. De naam Honda Shadow werd officieël in 1983 geïntroduceerd en verwijst naar een serie motorfietsen van type dat ook wel cruiser wordt genoemd. Of chopper maar dan weer niet shopper. De lijn bestaat uit motorfietsen met een vloeistof gekoelde 45 of 52 graden V-twin met een cilinderinhoud van 125 tot 1100cc. De Honda Rebel wordt in bepaalde markten ook Shadow genoemd maar is een staande twin. In 1983 werd de Shadow serie gepresenteerd in een poging tegemoet te komen aan de behoeften van vooral de Amerikaanse markt. Daar was een grote behoefte ontstaan naar layback motoren en die kon huisleverancier opa Harley niet leveren. Vanwege tariefbeperkingen in de VS voor geïmporteerde Japanse motoren van meer dan 701 cc werd de VT750C in 1984 teruggebracht naar 700 cc en werd verkocht als de VT700C. Dat kwam eigenlijk omdat opa Harley niet helemaal met zijn tijd was meegegaan. In 1985 werd het extra tarief weer opgeheven en de lijn breidde zich al snel uit tot een 1100 cc fiets, de VT1100C. De VT750C werd in 1988 vervangen door een 800cc-versie, de VT800C. De VT600C werd in 1988 gelanceerd als de nieuwe opstap Shadow.
 
De lijn veranderde weinig tot de introductie van de 750cc ACE in 1997. Van 2000 tot 2007 verving de Sabre de VT1100 totdat de 1100 cc-klasse werd stopgezet ten gunste van de nieuwe VTX-lijn, met name de VTX1300. In 2010 zijn de RS en Phantom twee nieuwe toevoegingen aan de 750cc serie. Beide zijn met injectie. De Shadow RS herinnert aan een flat track en heeft kettingaandrijving, 'peanut’ benzinetank en een iets hogere zithoogte (29 inch) met voetsteunen wat minder naar voren. De Phantom lijkt meer op een conventionele cruiser. Na 2011 is het model Shadow beperkt tot een enkele 750cc cruiser beschikbaar in Spirit, Aero, Phantom en RS uitvoering. Vanaf 2018 is de Shadow-lijn teruggebracht tot twee opvolgers van het originele model, de Aero en de Phantom. Na heel wat updates gebruikt de huidige Shadow 750 nog steeds dezelfde lay-out als de motor uit 1983: 4-takt vloeistofgekoelde V-twin, SOHC drieklep cilinderkoppen met dubbele bougies.
 
In 1979 opende Honda haar eerste eigen fabriek in de Verenigde Staten, de Marysville Motorcycle Plant in Marysville (Ohio) voor de productie van de Honda CR 250 M Elsinore, de ATV's en de Goldwing. In de jaren tachtig werden daar ook de Honda Magna-modellen gebouwd samen met de Goldwing, Valkyrie Rune, VTX1200C, VTX1800C en de Shadow 1100 motorblokken. De motorfietsenfabriek werd in 2009 gesloten, maar in de loop van de jaren ontstonden er nog veel meer Honda-productiefaciliteiten in de VS.
 
Een mooi plaatje van de Honda Shadow 125, voornamelijk bedoeld voor de Europese markt, omdat hij past binnen de beperkingen voor het lichte motorrijbewijs. De 125 heeft kettingaandrijving in plaats van een cardan die op de grotere modellen zit. Hij werd tot 2009 geproduceerd. Althans in Japan.
 
In 1983 werd de VT500C geïntroduceerd. Die had chromen covers op het frame en zwarte op het blok. Hij had een rechthoekige chromen koplamp en een enkele claxon. De motor was een 491 cc (30,0 cu in) OHC driekleps, vloeistofgekoelde V-Twin met een vermogen van 54 pk bij 9.000 tpm. Zes versnellingen en een cardan. In 1984 kregen de tank en achterspatbord dezelfde kleur. Het voorspatbord is nu chroom en de kappen zwart gespoten. De koplamp was ook chroom en nog rechthoekig. De motor is verder vrijwel hetzelfde als het model uit 1983. In 1985 kwam de ronde koplamp met twee claxons er onder. Een tweedelige buddy met geïntegreerde rugleuning bepalen dan het beeld. Vanaf dat jaar waren de kappen chroom en werden de koelribben vergroot. Het tanklogo was nu gebogen in plaats van recht. Voor het modeljaar 1986 was het model vrijwel hetzelfde als het 1985 model.
 
In 1988 werd de VT600C werd geïntroduceerd als een nieuw model. Hij heeft een enkele schokbreker achter, spaakwielen, een lage zithoogte 27,1-inch (690 mm) en een lange wielbasis 63,2 inch (1.610 mm ) met een benzinetank van ruim negen liter (2,4 US gallons). De motor is een 583cc (35,6cu) SOHC driekleps vloeistofgekoelde 52 graden V-Twin met 39 pk bij 6.500 toeren. Vier versnellingen en kettingaandrijving. In 1989 bleef de VLX VT600C grotendeels hetzelfde. De VT600C werd niet gemaakt in 1990 maar maakte een comeback en werd in 1991 alleen in het zwart aangeboden. De motor en plaatwerk bleven gelijk. Een nieuwe luxe versie "VT600CD" werd in 1993 geïntroduceerd en kreeg meer chroom op het blok. De buddy op de luxe versie is wat zachter. Tegen 1994 was het Deluxe-model de standaard geworden voor elk jaar dat hij werd gemaakt. Op basis van dit blok zijn er ook andere modellen op de markt gekomen maar die kregen niet de naam Shadow.
 
De VT750C debuteerde eind 1982 voor de Noord-Amerikaanse markten en een bijna identieke NV750 Custom werd gelanceerd in Japan voor de binnenlandse markt. Beide werden aangedreven door een nieuwe 750cc vloeistofgekoelde 4-takt twin-carburateur SOHC 3-kleppen 45-graden V-twin motor met een zesversnellingsbak en cardanaandrijving. De identificatiecode voor dit type motor is RC14E. Naast de V-motor bevatte het ontwerp de klassieke Amerikaanse cruiser stijlelementen: een druppelvormige benzinetank (met een verborgen extra tank om de capaciteit te vergroten), een tweedelige buddy met een vaste sissybar en rugleunung, hoog stuur, gegoten wielen, chromen voorspatbord, een ronde koplamp en instrumentbehuizingen, lange voorvork en twee dempers. Aan elke kant één. In de VS was 1983 het enige jaar voor de VT750C Shadow, die verkrijgbaar was in twee kleuren, Black of Candy Wineberry Red. De VT750C bleef wel beschikbaar in Canada voor de modeljaren 1984 en 1985 en bleef vrijwel onveranderd, afgezien van kleur.
 
De VT700C werd door Honda in 1984 geïntroduceerd, exclusief voor de Amerikaanse markt, in reactie op tarieven op Japanse motorfietsen met motoren van meer dan 700cc. Honda nam de RC14E 45-graden V-twin en verkleinde de boring met 3 millimeter (0,12 inch) om een kleinere cilinderinhoud (RC19E) te krijgen zodat die niet onder het importtarief viel. De VT700C voor 1984 was verkrijgbaar in Black of Candy Scorpio Red; voor 1985 waren de kleurkeuzes Black of Candy Glory Red. Beide jaren hadden zijcovers met een Shadow 700-embleem erop. Voor 1986 veranderde Honda het frame en het uiterlijk van de VT700C waaronder het verlagen van de buddy, het verlengen van de wielbasis, de voorrem met dubbele schijven werd een enkele schijf en het vervangen van tienspaak door vijfspaaks gegoten wielen. Het nieuwe frame is ontworpen om motortrillingen te onderdrukken en een nieuwe nokkenas verbeterde de prestaties bij lage toerentallen met een lichte vermindering van het piekvermogen. De motor was niet langer zwart gespoten, het voorspatbord was gespoten in plaats van verchroomd en de zijkappen waren verchroomd in plaats van gespoten. Op de zijkappen stond het enkele woord Shadow en het vleugellogo werd op de tank geplaatst. De rugleuning verviel. Kleurenschema's voor 1896 waren ofwel Black of Candy Brilliant Red en vervolgens Black of Candy Glory voor 1987.
 
In 1985 kwam er een 1100cc versie, de VT1100 en is tot 2007 continue in productie geweest met minimale aanpassingen. Alle VT1100 modellen hadden een cilinderinhoud van 1099cc. Het VT1100C model werd in 1985 geïntroduceerd als de grote broer van de 750cc en 800cc modellen. De modellen uit 1985 en 1986 zijn te herkennen aan de dubbele claxons onder de koplamp, vierkante richtingaanwijzers, dubbele schijfremmen voor en een uitlaatpijp aan elke kant (voorste cilinder rechts, achterste cilinder links). Er zijn dubbele meters op het stuur voor snelheid- en toerenteller. De brandstof- en temperatuurmeters zitten op de benzinetank. De motor is een 1.099 cc (67,1 cu in) SOHC vloeistofgekoelde V-twin met een vijfversnellingsbak en cardanaandrijving. De motoren van 1985 en 1986 waren motoren met hoger vermogen dan latere modellen, met een langere slag en kleinere zuiger in vergelijking met 1987 en latere modellen, waardoor deze eerste generatie motor ongeveer 76 pk kon leveren.
 
Voor het modeljaar 1986 werd de Japanse NV750C omgedoopt tot Honda Shadow als onderdeel van het uiterlijk en frameupdates, inclusief een lagere buddy, langere wielbasis, veranderde vorkgeometrie evenals een stang voor de achterrem ipv een kabel. Gegoten wielen werden veranderd van tien spaken naar vijf en werden goudkleurig evenals carterdeksel en koplampsteun. De rugleunung was ook verdwenen. De NV750C Shadow bleef de RC14E-motor gebruiken. Canadese VT750C-modellen voor 1986 zijn op dezelfde manier aangepast als de NV750C. In 1987 werd de Shadow 750, het laatste modeljaar van de VT750C, nog wel naar Duitsland geëxporteerd
 
Het 1987 werd de VT1100C model flink onder handen genomen en kreeg een gloednieuw uiterlijk met een lagere zithouding 660mm (26in), een langere wielbasis 1.700mm (65in), een 13,0 liter (3,44 US gal) benzinetoftank en een 41mm (1,6 in) dikke verlengde voorvork. Beide uitlaatpijpen lopen nu langs de rechterkant  waarbij de claxons naar de zijkanten van de motor werden verplaatst. De motor met dezelfde 1099 cc cilinderinhoud, is terug getuned naar ongeveer 60 pk door een kortere slag en grotere boring. Het heeft nu ook een vierversnellingsbak en een hydraulisch bediende koppeling. De VT1100C werd niet in 1991 geproduceerd om overtollige voorraad van 1990-modellen te verkopen, maar keerde in 1992 terug met een stempel "Made in the USA" op de buddy. Wat natuurlijk ook waar is. Deze styling ging door tot 1996. In 1995 kwam er een opvolger.
 
In 1995 werd de American Classic Edition (A.C.E.) (VT1100C2) geïntroduceerd. Het had meer een retro styling dan de standaard cruiser met een dicht achterspatbord en een meer 'Harley-Davidson-achtig' geluid. Dat kwam door aanpassingen aan de krukas. Het vermogen werd ook lager met ongeveer 10 pk.
 
De VT700C moest in 1988 plaats maken voor de VT800C Shadow. De 800cc motor had dezelfde boring als de originele Shadow 750 motor en een 5,1 mm (0,20 in) langere slag, maar was verder dezelfde SOHC, 3 kleppen per cilinder, 45-graden V-twin motor. Naast een grotere cilinderinhoud had deze nieuwe RC32E nog een ander significant verschil; het had een 4-versnellingsbak. De VT800C kreeg spaakwielen waarvoor andere banden nodig waren dan de tubeless banden die werden gebruikt op de eerdere modellen met gegoten wielen. De Shadow 800 had een nieuwe look, met meer chroom samen met Two-tone lak op de tank en spatborden. Kleurencombinaties waren Zwart en Candy Glory Red of Candy Wineberry Red en Dry Silver Metallic. De tank droeg ook een eenvoudig embleem in plaats van de Honda vleugel. De VT800C werd alleen geproduceerd voor de Noord-Amerikaanse markt en alleen voor het modeljaar 1988.
 
Honda gooide het over een hele ander boeg en in 1997 kwam de VT750C Shadow ACE (de aanduiding ACE of A.C.E. voor American Classic Edition werd alleen in Noord-Amerika gebruikt). De RC44E-motor had zijn oorsprong in de 600cc Shadow VLX 52-graden V-twin, vergroot naar 750cc door middel van een 4 mm grotere boring  (0,16 inch) en een langere slag van 10 mm (0,39 inch). Deze nieuwe motor was vergelijkbaar met de oude (RC14E) Shadow 750 in die zin dat hij vloeistofkoeling en drie kleppen met twee bougies had, maar de hydraulisch klepstoters ontbraken hier. Offset krukpennen en een slipperkoppeling had hij dan weer wel. Verdere wijzigingen aan de aandrijflijn waren een vijfversnellingsbak en kettingaandrijving in plaats van cardan. Aan de inlaatkant zat een  dubbele CV carburateur, met secundaire luchtinjectie aan de uitlaatzijde voor emissiebeheersing. De VT750C Shadow ACE had dichte spatborden en was in retrostijl vergelijkbaar met zijn grote broer, de VT1100C Shadow ACE die twee jaar eerder werd uitgebracht. Een verchroomde uitlaat had het uiterlijk van een twee-in-één systeem, maar elke pijp had een eigen  aansluiting op de uitlaat, die door twee uitlaatpijpen naar buiten kwam. Noord-Amerikaanse modellen hadden een elektronische snelheidsmeter en controlelampjes op het stuur, terwijl modellen voor de Europese en andere markten ze gemonteerd op de tank hadden. De Shadow 750 was beschikbaar als een standaard of Deluxe-model met meer chroom (VT750CD) en optionele tweekleurige lak. De 750cc Shadow was ook beschikbaar in Japan als de NV750C (en als een bijna identiek Shadow 400cc-model) dat geproduceerd werd tot 2001. 1998 tot 2000 modellen van de VT750C gingen verder met jaarlijkse kleuraanpassingen. Vanaf 2001 hadden ook Noord-Amerikaanse modellen de snelheidsmeter op de tank gemonteerd. De 750cc Shadow ACE was het best verkochte model straatmotor in 2002 voor Honda. Voor 2002 en 2003 produceerde Honda alleen de VT750CD (Deluxe) of VT750DC (Spirit) modellen in plaats van het VT750C standaardmodel,
 
In 1997 werd het standaard VT1100C model vervangen door de Spirit met meer chroom op het blok. Hier een voorzien van nog meer chroom.
 
Een ACE Tourer kwam ook in 1997 op basis van de 1100 Spirit, maar dan weer in de ACE-stijl. De ACE Tourer werd geleverd met een twee-in-één uitlaatsysteem en harde, bij elkaar passende koffers. De laatste van de meer dan 6.000 Tourer-modellen werd geproduceerd in januari 2001.
 
Het Sabre model werd in 2000 geïntroduceerd, gebaseerd op de VT1100 maar met een andere stijl dan het Spirit model. Het meest opvallende kenmerk was het aluminium voorwiel. Dit model had ook een iets lagere overbrengingsverhouding waardoor de fiets een betere acceleratie heeft dan de Spirit maar dat gaf een wat hoger toerental op de snelwegen. Vanwege lagere verkopen en de beschikbaarheid van de VTX1300 was 2007 het laatste jaar dat Honda de VT1100 maakte
 
In 2001 kwam een iets gewijzigede versie van de VT750C op de markt, de VT750DC Shadow Spirit (Noord-Amerikaanse modellen, Shadow Black Widow in Europa met lagere versnelling en carrosserie in street-rod of chopper-stijl. De VT750DC Shadow werd geëxporteerd naar Australië, en de binnenlandse marktversie van Honda was de NV750DC Shadow Slasher. Hoewel het frame en de carrosserie nieuw waren, gebruikten de VT750DC- en NV750DC-modellen de bestaande RC44E-motor met dubbele CV-carburateurs. Onderscheidende kenmerken waren een smallere voorband op een 19-inch wiel, een slank voorspatbord en een gebobbeld achterspatbord. Honda produceerde de VT750DC Shadow Spirit tot en met het modeljaar 2003, sloeg 2004 over, en hervatte vervolgens de productie in 2005-2007 voor Noord-Amerika. Het laatste modeljaar voor de VT750DC overlapt met de vervanging van de cardanversie, de 2007 VT750C2 Shadow Spirit.
 
Honda kondigde in 2009 aan dat ze een roadster-versie van de Shadow 750, de VT750RS, met kettingaandrijving zouden produceren. Honda ontwierp oorspronkelijk de VT750S, aangedreven door de RC58E 52° V-twin met brandstofinjectie, voor hun binnenlandse markt. Desalniettemin werd de VT750S geëxporteerd naar Europa en naar Australië en Nieuw-Zeeland. Op verzoek van American Honda werd dit nieuwe model ook geëxporteerd naar Noord-Amerika als de VT750RS (Retro Standard). Met de komst van de VT750RS in 2010 waren er vier gelijktijdige modellen in de Shadow 750-opstelling: de brandstof-geïnjecteerde RS en Phantom, naast de carbureted (in Noord-Amerika) Spirit en Aero. Honda heeft de Shadow RS vier jaar in de selectie gehouden, van 2010 tot en met 2013. Met framegeometrie die aanzienlijk verschilde van Shadow-cruisers, zetten de voetsteunen, het stuur en de stoel van de VT750S en RS-modellen de rijder in een neutrale, rechte houding. De zithoogte van 750 millimeter (29,5 inch) was bijvoorbeeld hoger dan de meeste cruisers en een volle 100 mm (3,9 in) boven die van de Shadow Phantom. [64] [65] Hark en spoor waren 32,5 graden en 134 millimeter (5,3 inch), 1,5 graden steiler en ongeveer 26 mm (1 in) minder dan andere schaduwen. De VT750RS wielbasis van 1.560 millimeter (61,4 inch) was ongeveer 79 mm (3,1 inch) korter. De VT750RS had spaakwielen met buisvormige banden, 100 / 90-19 vooraan en 150 / 80-16 inch achteraan. Remmen waren een enkele schijf van 296 mm met een remklauw met twee zuigers en een mechanische trommelachter. Verschillende recensenten merkten op dat er meer dan een gelijkenis was tussen de modellen VT750RS en Sportster 883; Honda's 10,7 liter (2,4 imp gal; 2,8 U.S. gal) pinda-vormige brandstoftank bijvoorbeeld emuleerde klassieke Sportster-tanks. Een paar wegtests omvatten zij aan zij vergelijkingen van de Honda en de Harley-Davidson. Voor het modeljaar 2011 werd de VT750RS geschilderd in driekleurige Honda Racing-kleuren, die doen denken aan de Honda VFR750R.
 
Op de Tokyo Motor Show in 2003 vertoonde Honda een pre-productie "low-and-long" 750cc Shadow uitgerust in retrostijl carrosserie, uitgerust met cardan en het Honda Ignition Security System (HISS) elektronisch antidiefstalvoorziening. Honda liet de ACE- en Spirit-modellen uit de 750cc Shadow lijn voor 2004 vallen en produceerde alleen het nieuwe VT750C Shadow Aero model (kettingaandrijving Spirit-productie opnieuw gestart in 2005). De opnieuw ontworpen RC50E-motor was nog steeds een 52-graden, vloeistofgekoelde V-Twin, enkele pin krukasconfiguratie. SOHC-cilinderkoppen hadden nog twee bougies en drie kleppen, maar werden aangepast om de compressieverhouding te vergroten. Tuningveranderingen van de motor benadrukten het piekvermogen ten gunste van het koppel bij lage en gemiddelde toeren. Een 2-in-1-uitlaat eindigde in een grote geluiddemper met afzonderlijke geluiddempers voor elke cilinder (vergelijkbaar met die op de 750 ACE) en een katalysator. De dubbele CV-carburateurs van de RC44E-motor werden vervangen door een enkele CV carburateur op de RC50E. Een nieuw stalen buisframe met onderste frame rails verplaatste de Aero's zithoogte verder naar beneden dan een van de modellen die het verving. Honda heeft de 2-in-1-uitlaat vervangen door een 2-in-2-systeem voor 2008 en de daaropvolgende modeljaren, inclusief het 2008-2009 Shadow Tourer VT750T-model uitgerust met een voorruit, zadeltassen en passagiersrugleuning. Met uitzondering van Noord-Amerika hadden VT750C-modellen uit 2008 brandstofinspuiting (PGM-FI) in plaats van de CV-carburateur. Shadow Aero-modellen kregen PGM-FI in Noord-Amerika vanaf het modeljaar 2011. Honda biedt antiblokkeerremopties voor de 750cc Shadow Aero. Vroege VT750CA-modellen hadden alleen voorwiel-ABS, daaropvolgende VT750CS-modellen vervangen de achterste trommelrem door een hydraulische schijfrem, vereist voor Honda's gecombineerde ABS (C-ABS) met individuele bediening van de voor- en achterremmen. Shadow Aero VT750C en VT750CS modellen blijven in de Amerikaanse Honda-line-up voor 2019.
 
In 2007, het vijfentwintigste jaar van de Shadow, verkocht Honda drie verschillende Shadow 750 cruisers, de originele kettingaandrijving Spirit, de Aero met cardan en de eerste Spirit VT750C2. Foto hierboven. Het C2-model erfde zijn 750cc-motor van de Aero, met een CV-carburateur voor Noord-Amerika en elders met injectie. De VT750C2 Spirit kwam ook met het frame van de VT750C Aero, maar de ontwerpers van Honda hebben de geometrie van de nieuwe Spirit aangepast om het een dragbike of chopper uitstraling te geven. De wielbasis werd vergroot tot 1655 millimeter (65,2 in) en dat gaf meer nadruk op de gladde vorkpoten en een 21 inch voorwiel, een primeur voor Honda cruisers. De chopperlook werd versterkt door een twee-in-twee uitlaatsysteem en een zithoogte verminderd tot 650 millimeter (25.6 in).
 
Er waren twee belangrijke updates voor de VT750C2 Spirit. Vanaf 2012 verruilden Noord-Amerikaanse Spirit-modellen de carburateur met de injectie PGM-FI. Vanaf 2013 werd naast de VT750C2 in de VS een nieuw Spirit VT750C2S model met ABS voor en achter verkocht en was het enige model dat in Europa werd aangeboden. Verwarrend genoeg werd de modelcode VT750C2 al gebruikt om Europese en Australische 750 Shadows uit 1997-2001 te identificeren met tweekleurige lak.
 
Honda Japan creëerde in 1997 een serie VT400-modellen voor de Japanse thuismarkt, vrijwel identiek aan de VT750-serie, maar met motoren met een kleinere cilinderinhoud. Onder deze was de Shadow Slasher, geïntroduceerd in februari 2000. Vanaf 2009 importeert Honda Australië de VT400 als een voor de leerling goedgekeurde motorfiets naast de populaire VT750.
 
Tot zover mijn relaas over de Honda Shadow. Er zullen ongetwijfeld wel fouten ingeslopen zijn dus als je die vind, of als aanvullingen heb, dan graag even een berichtje onder de knop CONTACT helemaal boven aan de pagina.
 
 

This site is designed and made by Ben van Helden copyright on all pages