Honda VT 1100 C 1989
 
 
Wat is motorrijden toch leuk. Zo kachel ik met een BMW naar mijn werk en zo zit ik ineens op een Honda. Het is Mei 2005 en ik had al zoiets van "er moet weer eens wat anders komen". Na een jaar was ik tot de conclusie gekomen dat de BMW niet bij mij paste. Prima motor, valt niets op af te dingen maar het klikte gewoon niet.
 
 
Mijn bovenbuurman vroeg op een goede dag of ik hem kon helpen zijn motor te verkopen. Na wat heen en weer gepraat ontdekte ik dat ik hem maar meteen had gekocht. Kon hem altijd weer doorverkopen. Na een ritje was ik verkocht. Dit was voor mij het motorgevoel. Lekker onderuitzitten, beentjes vooruit en een paar lekkere brulpijpen. Dat is heerlijk motorrijden.
 
 
Lang heeft het niet geduurd. Na een poosje heb ik hem weer verkocht. Waarom? Het was gewoon niet mijn motor. Als ik zo wil rijden dan moet het toch een Harley zijn. En niets anders, en die kwamen als vanzelf wel. Ik ging dus maar weer op zoek naar een HD. Die werd snel gevonden, een Sportster 883. Stond wat wereldvreemd bij een BMW-dealer en die wilde er maar wat graag van af. Toen mijn vrouw vertelde dat hij voor mijn verjaardag was kon er ook nog flink wat van de prijs af. "We nemen het dan zo mee" zei ze nog. Dus, als je een motor koopt, neem dan je vrouw mee. Het was overigens mijn derde verjaardag dat jaar.